Wrażenia dotykowe docierają do mózgu ze wszystkich obszarów skóry i pobudzają wiele różnych poziomów i obszarów mózgu od pnia mózgu, wzgórza poprzez układ limbiczny (odpowiedzialny za emocje) do czuciowej kory mózgu (płat ciemieniowy).

Uczucie, że jest się dotykanym, zwiększa produkcję specyficznego hormonu w mózgu: Nerwowego Czynnika Wzrostu (NCW), który podwyższa aktywność układu nerwowego, a zwłaszcza wpływa na rozwój sieci nerwowej. Gdy dzieciom brak dotyku, wykazują one obniżone funkcjonowanie sensoryczne, ruchowe i psychiczne. W terapii stymulującej układ taktylny stymuluje się produkcję nerwowego czynnika wzrostu, oddziałuje również na pracę przysadki, podwzgórza i szyszynki, które aktywizują ośrodek kontroli sensorycznych - ruchowych bodźców, wpływają na dojrzałość niektórych funkcji psychicznych.

Dotyk i miłość od matki są niezbędne, aby utrzymać aktywność układu limbicznego, który budując emocjonalny stosunek do nowych sytuacji jest bramą do nowego uczenia się. Jeśli pojawia się stres układ limbiczny blokuje dolne i górne partie mózgu w konsekwencji nie ma nowego uczenia się.

Każdy z nas niezależnie od wieku powinien być dotykany minimum 30 razy dziennie!

Gdy brakuje dotyku zmniejsza się stymulacja kory mózgowej, rośnie napięcie mięśniowe, impulsywność, poczucie izolacji, agresja.



Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców jak i dostarczania wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów i struktur materiałów oraz ich rozróżniania.

Terapia polega na wykonywaniu rozmaitych czynności manualnych dostosowanych do wieku i zainteresowań dziecka i ich doskonaleniu. Terapia uczy też cierpliwości i koncentracji uwagi.